Alacakaranlık
“Artık bir şeyler yapmalı” demekle o
‘bir şeyler’ kendiliğinden olur mu? Ya da kendiliğinden olmakta olan, oluveren
şeyler gerçekte bizim istediğimiz şeyler midir? Her sabahın bir akşamı var, her
gündüzün bir gecesi. O oluveren şeyler içinde ömrümüzün zaman tünelinde
parlayan, bir güneş gibi aydınlatıp ısıtan, sonra da solup giden, yitirdiğimiz
şeyler yok mu? Bir şeyler yapanların kadrini kıymetini bildik mi peki?
Olanların da farkına varıp sahip çıkabildik mi?
Gördüğünüz gibi sorunun içinde
sorular var. “Ne gibi şeyler?” meselâ, ‘Kim yapacak, ne zaman yapacak, nasıl
yapacak, nerede yapılacak?” gibi meselâ. Çok basit ‘Beş N, bir K yöntemi’ bile
bu soruları peş peşe önümüze koyabiliyor. Bu soruların alacakaranlığında
memleketimden gittikçe yükselen bir ses, bir çağrı işitiyorum: “Susurluk için
mutlaka bir şeyler yapmalıyız!
Bir zamanlar bir belediye başkanı
tanımıştım. İç Anadolu’da küçük bir ilçenin başkanıydı. “Ankara'da ne işiniz
var?” diye sordum. "Heybemi vurdum sırtıma, düştüm yollara; destek
arıyorum" diye cevap vermişti. Biraz hayret, biraz da istihza ile
"Ben heybe filan göremiyorum sırtınızda" dedim. "Siz
göremezsiniz ama ben sırtımda ilçemi taşıyorum. Heybemin bir gözünde o var; ilçemin
neye ihtiyacı olduğu, ne yapmak istediğim, nasıl yapacaklarımla ilgili
projeler. Diğer gözü ise boş, kapı kapı dolaşıyorum işte. Ağlamayana meme
vermiyorlar" demişti. Çok duygulandım, o kavruk tenli yüreği büyük adamı
hala unutmadım.
Yine bir zamanlar meclise yanıma
eski bir belediye başkanımız ve beraberindekiler gelmişti. Allah rahmet etsin,
seçimlerde rakibimdi de. Buna rağmen Susurluk için elimden gelen izzet ikramı
yaptım. Kahvelerimizi içerken bir taraftan da sordum: "Bir proje
getirdiniz mi?" Bana soran gözlerle baktı: "Ne projesi?.." O
günlerde TBMM’de Milletvekili Danışmanıydım ve Bakanlıkların bazılarının,
özellikle de DPT'nin böyle küçük ilçe projelerini desteklediğini biliyordum.
Bazıları araç gereç, DPT gibi bazıları da mali destek sağlıyorlardı. Tabi ki
projelerin belli bir formatı ve ekinde istenen bazı belgeler vardı.
Bizimkininse ne böyle bir yardımdan, ne de proje denen şeyden haberi vardı.
Milletvekillerini ziyaret etmeye gelmişler. Elbet onlardan ‘bir şeyler’
isteyeceklerdi, sormadım. Sadece çok çok üzüldüm. Zira oradakilerin ve genelde
Ankara'nın "Bize yardım edin, bir şeyler verin!" sözlerine en azından
"Meselâ, ne gibi şeyler. Kimden istiyorsunuz, ne isteyelim?" gibi
kontra sorularla karşılık vereceğini adım gibi biliyordum. Onları uğurladım,
geldikleri gibi elleri boş, bir dolu lafla döneceklerdi.
Susurluk için üzülen, ‘bir şeyler
yapılmasını’ isteyen herkese çok teşekkür ederim. Çok bilinen bir deyimle
‘Elini taşın altına koyan’, ‘karınca misali elinden geleni yapan’, hiç değilse taş
koymayan her gayret için şükran hisleriyle doluyum. Susurluğun geleceği için ortak
bir bilinç aşılamaya çalışan her yüreği büyük insana müteşekkirim. Elbet ben de
çorbada tuzum olsun isterim. Sıladan uzak binlerce Susurlukludan biri olarak
kafamda soru işaretleri yok değil. Fakat umutlarımı hiçbir zaman yitirmedim,
şimdi de aynı duygular içindeyim. Değişen, gelişen, yükselen bir Susurluk niye
olmasın ki? Çalışkan, kendi kişiliği ve saygınlığı ile hep birlikte geleceğini
inşa eden bir Susurluk görmeyi kim istemez. Umarım her şey özlediğimiz, dilediğimiz
gibi olur. Rabbim ihlasla isteyene, ne istediğini bilene ve uğrunda istikamet
üzere gayret gösterene şüphesiz yardım edecektir, inanıyorum.
Ancak, öncelikle Susurluğun neye
ihtiyacı olduğunu, ne yapması gerektiğini, kimden ne talep etmesi lazım
geldiğini, zamanını, mekânını ve tonunu belirlemesi gerekiyor. İlk adım
sağlıklı bir durum analizi yapmak olmalı. "Görmem, duymam, konuşmam"
duyarsızlığının hiç zamanı değil. Nerede durduğumuzu, zayıf ve güçlü
yönlerimizi tespit etmeden sağa sola yalpa yapmanın bir yararı olmaz.
Çok şükür ki, bu tür girişimlerin, beyin fırtınalarının yapılmakta olduğunun haberlerini alıyoruz. Mülki idaresi, Belediyesi, İşadamı ve esnaf temsilcileri ile siyasi partiler, muhtarlar, sivil toplum kuruluşları el ele vermişler gibi görünüyor. Hiçbir kuşku olmasın ki bu hale Susurluğun geleceği konusunda görüş ve düşünce sahibi olan pek çok insanla büyüyüp, genişleyecektir. Siyasi fikirler farklı olabilir. Ancak, beka gibi meselelerde politika olmaz. Şu anda bu halkanın içinde olanlar bana göre bir kamu görevi yapıyorlar. Politik anlamda yapılan konuşmalar, hatta verilen sözler bir yana içinde yaşadıkları beldeye, halka hizmet etmek, kalıcı eserlere önder olmak zorundalar. Zor günler sıçrama yapmak, büyük düşünüp yararlı işler yapmak için de bir fırsat olabilir. Meselâ otoban konusu akıllı davranıp ona göre stratejiler geliştirilirse Susurluk için farklı sonuçlar sağlayabilir. Yörsan'daki kriz bile akıllıca göğüslenip yönetilebilirse Susurluğa yeni ufuklar açabilir. Ama "Dur bakalım ne olcek!" diye beklenirse hiç şüpheniz olmasın ki bir beş yıl daha kaybedilecektir.
Kaymakamımızın değerli ve iyi bir
yönetici olduğunu biliyorum. Ticaret ve sanayi odasının da işin işinde olması
güzel bir haber. Hastane ve Toki yatırımı için yürütülen çalışmalar elbet Susurluk
için önemli. Bunlar olmalı, verilen sözler yerine getirilmeli. Ama bütün
bunların ötesinde bir sıçrama hamlesi istiyorsak; Susurluk’ta bir Üniversite
kampüsü açılmasına yönelik girişim, Organize Sanayi Bölgesi yada Lojistik
merkezi tesisi çok çok çok daha önemli. Aman bu fırsat pas geçilmesin.
|
 |
Yapılacak durum analizi ve oradan çıkacak bir stratejik plan çerçevesinde bütün alternatifler tek tek değerlendirilsin. Değişim için belirlenecek amaç ve hedefler istikametinde alınacak kararlara öncelikle Susurluğun inandırılması gerekiyor. Vizyonu olmayan, bir stratejiye sahip olmayan, hedefleri olmayan hiçbir hareket başarılı olamaz. Ama biliniz ki onların da üstünde yürünecek yola 'inanmak' vardır. Yüzünü çevirdiği yöne, gideceği yola ve varacağı menzile inancı olmayan insanların başkalarından destek beklemesi beyhudedir.
Ben kalemimle, tecrübem ve yüreğimle böyle kutlu bir yürüyüşe
hazırım. Bu yürüyüşte suni ayrılıklara, laf üretmeye, sadece eleştiriye ve sen
ben kavgasına yer yok, olmamalı. En başta bu ‘huruç hareketi’nin önderlerine böyle
bir vazife düşüyor. Bırakın birileri alıştığı minval vıdı vıdı etmeye devam
etsin, siz ‘besmele’ ile yola çıkmaya, ayrıştırmaya değil birleştirmeye gayret
edin. Birileri aranızı ayırmak istese de siz aksine toparlayıcı olun,
istikametinizi ve saflarınızı bozmayın. İlham mı istiyorsunuz? Edebalı
ecdadımızın vasiyeti ortada, o her ‘bey’ için ve tüm zamanlarda geçerli
nasihatını Osman gazi üzerinden bizlere de yapmış. O halde sizler de Susurluk
için farklılıkları zenginlik, olumsuzlukları fırsat sayın. Husumetleri silin
atın kalbinizden ve dilinizden. Hep birlikte Susurluk için en iyi olana doğru
yönelelim ve Rabbim ihlasla hareket eden kullarına ne kapılar açar görelim.
Biliniz ki hiç bir ‘alacakaranlık’ vakti kalıcı değildir.
Bakın! bir şeyler yapmaya niyet edenler için şafak sökmekte bile. Oyalanma, “Haydi Susurluk! Kalk ayağa ve yürümeye başla!”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder