Yilmaz Yalcın, HAYATIN İKİ YÜZÜ albümüne yeni bir fotoğraf ekledi.
Sözde uygarlık geliştikçe ölçekler de büyüdü. Daha büyük binalar, devasa otobanlar, köprüler, metro ağları yapıldı. Modern mağaralarından dışarı çıkan insan dev mega kentlerin homurtusundan, milyonlarca araç arasından, gökdelen ve rezidanslar gölgesinden tırsıyor. İnsan aynı insan ama yaşadığı ortam sanki insanüstü devlere, robotlara göre yapılmış. Kaldırımda yürümek bile zor, öncelik araçlarda bakarsanız.
Sözde uygarlık geliştikçe ölçekler de büyüdü. Daha büyük binalar, devasa otobanlar, köprüler, metro ağları yapıldı. Modern mağaralarından dışarı çıkan insan dev mega kentlerin homurtusundan, milyonlarca araç arasından, gökdelen ve rezidanslar gölgesinden tırsıyor. İnsan aynı insan ama yaşadığı ortam sanki insanüstü devlere, robotlara göre yapılmış. Kaldırımda yürümek bile zor, öncelik araçlarda bakarsanız.
Büyük devlet binaları, devasa avm ler, adalet sarayları, üniversitelerimiz, içinde kaybolacağınız hastanelerimiz var. Neden o görkemli yapılarda kendimizi birinci sınıf gibi değil de böcekmiş gibi hissediyoruz? Açılıp kapanan yüzlerce binlerce kapının ardında neden gönlü insanlığa kararmış görevliler var? Oralarda neden itişip duruyoruz? İnsanlığımızı o kapıların ardında mı bıraktık?
İnsan nüfusu yüz kat büyürken dünya hala aynı büyüklükte. İmkanlar mahdut, ihtiyaçlar sonsuz bilirdik. Şimdi milyon kere daha fazla ihtiyaç var, sınırlı imkanlar yine aynı.
Güya çağdaş uygarlık tavan yaptı, ancak insanlık gitgide cüceleşti sanki. Eskiden insanlar para göremezmiş, yokluk varmış. Şimdi para da var her şey de. Yine de insan mutlu değil.
Her geçen gün doğal afetlerin, savaşların, açlığın, sefaletin ve zulmün tusinami dalgalarının türlü çeşidini görüp yaşamaya başladık. Terör belası mı daha şerli, yoksa trafik canavarı mı artık karıştırır olduk. Savaşlar mı kanlı, insanlara sinek değeri bile vermeyen küresel entrikalar mı daha cani ayıramıyoruz.
Milyarlarca çekirge fakir ülkeleri silip süpürüyor kimsenin umuru değil, küçücük bir virüs zatı şahanelerini küresel çapta zıplatıveriyor. Asırlarca dünyanın iliğini, kemiğini, zenginliklerini sömürenler şimdi kapılarına yığılan yüzbinlerce göçmen için kendilerine aşılmaz tel örgüler, duvarlar inşa ediyorlar.
Takdiri ilahi şimdi kendi kendilerini sokağa çıkamaz hale getirdiler. Başka ülkelere gitmek isteseler kimse almayacak. Ne büyük dersler var olup biten şeylerde. Tabi görebilene, anlamak isteyene.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder