5 yıl önce
bugün annemi toprağa vermiştik. Acımız büyüktü. Corona günleriyle eş zamanlı
olarak hastalığı ağırlaşmıştı. Bir yandan virüs tedbirleri bir yandan da
annemin giderek kötüleşen durumu vardı.
Her ramazan
evinde olmak isterdi. Oruçla, Kur'anla, ibadetle ve zikirle ramazanını
geçirirdi. Yine bir ramazanda cuma günü iftar vakti sonrası vefat etti.
4 günlük sokağa
çıkma yasağı sebebiyle cenazesini hemen hastaneden alamadık. Gerekli izinler
alındı ve İzmir Belediyesinin cenaze aracıyla ancak Pazar günü Susurluğa
gelebildi.
Özel olarak
kimseye haber vermedik, duyurmadık. Tabi selâlar verildi, çocukları, torunları,
işitip de katılan dost ve akrabalarımızla namazını kıldık. Kur'an okunarak, dua
edilerek, sosyal mesafeye riayetle, maske ve eldivenlerimizle onu toprağa
verdik.
Acımız büyüktü,
metin olmaya çalışıyorduk. Taziye için kimseyi eve alamadık, topluca Kur'an
okuyamadık. Her birimiz çekildiğimiz bir köşede okuyup dua etmeye çalıştık.
Virüs tehlikesi ve yasak sebebiyle yağmur gibi taziye telefonları yağdı. O hal
içinde olabildiğince her birine cevap vermeye çalıştık.
Tabi içimiz
biraz buruktu. Corona günlerinde istediğimiz gibi gidip gelememiştik. Onu çok
sevdiği evine sağlık içinde getirememiş, yoğun bakımda yatarken gidip
görememiştik.
Nihayet emri
hak vaki oldu cenazesine bile izinlerle ve sınırlı şekilde gidebildik.
Akrabalarımızın herbirini arayıp haber veremedik. Hatta cenazesine gelmek
isteyenlere dahi "şartlar ortada lütfen gelmeyin" dedik. Mübarek bir
Ramazan gününde başkalarının vebaline girmek istemedik.
O gün cenaze namazını bir avuç canla kıldık. Vakti
beklemeden götürüp toprağa verdik. Arkasından adet olduğu üzere üç-yedi akşam
okuma yeri yapamadık. Onu soğuk toprağın altına koyup evlerimize döndük. Sokağa
çıkma yasağı dolayısıyla sınırlı iznimiz bitmeden yola çıkmamız gerekiyordu
çünkü.
Benim annem Coronadan ölmedi belki ama ölümün her çeşidi acı. Hele de böyle bir zamanda ölüm çok daha acı. Çok daha garip.
Hep beklenen,
Yine de şaşırtıp,
Ansızın gelen ölüm!
Sevdiğin,
Hep titrediğin,
O canları da alıp
Tez gidiveren ölüm!
Gözünden bile
Hep sakındığın.
Ne adına, ne başına
Konduramadığın ölüm!
Kokladığın,
Rengarenk çiçekleri
Talanıyla soldurup
Ebede savuran ölüm!
Kıyamadığın,
Nazenin bedenlerin
Üstüne toprak
atıp
Bırakıp döndüğün ölüm!
Rabbim ölmüşlerimize rahmet eylesin. Mekânları cennet olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder