
Günümüz dünyası ardı ardına büyük doğal felaketlerle sarsılıyor. Depremlerle yaşamaya, kasırgalara alışmaya, selller ve toprak
kaymalarıyla uğraşmaya devam ediyoruz. İklim değişiklikleri, çevrenin giderek
daha çok bozulması, su ve hava kirliliği adeta sıradanlaştı. Savaşın yeni
biçimi terör her yıl yüzbinlerce insan canına kıyıyor. Bunun örgütler,
devletler ya da uluslararası güçler tarafından yapılması daha iyi ya da daha az zararlı değil.
Öte yandan ardı arkası kesilmeyen ekonomik, idari ve sosyal krizlerle de boğuşuyoruz. Aynı zamanda toplum ve insan düzeyinde olağanüstü hızla yaşanan değişimlere uyum sağlamak zorundayız. Şimdi bir baktık ki, gözle dahi göremediğimiz bir virüs bütün dünyayı esir almış. Evlere hapsolmuşuz ve zaten kalabalıklarda yalnız olan dünyalarımız iyice birbirinden uzaklaşıp küçülmüş. İstesek de bir araya gelemiyor, tokalaşıp kucaklaşamıyoruz. Sadece kendimizi ve ailemizi değil sosyal yaşamlarımızı da gönüllü olarak izole etmiş durumdayız.
Öte yandan ardı arkası kesilmeyen ekonomik, idari ve sosyal krizlerle de boğuşuyoruz. Aynı zamanda toplum ve insan düzeyinde olağanüstü hızla yaşanan değişimlere uyum sağlamak zorundayız. Şimdi bir baktık ki, gözle dahi göremediğimiz bir virüs bütün dünyayı esir almış. Evlere hapsolmuşuz ve zaten kalabalıklarda yalnız olan dünyalarımız iyice birbirinden uzaklaşıp küçülmüş. İstesek de bir araya gelemiyor, tokalaşıp kucaklaşamıyoruz. Sadece kendimizi ve ailemizi değil sosyal yaşamlarımızı da gönüllü olarak izole etmiş durumdayız.
Hep "Yeni bir dünya kurulacak" beklentisi
içindeyiz ya. Hani hayatımızda "değişmeyen tek şey sürekli değişim" demez miyiz? İşte doğal
afetler de, savaşlar da, ekonomik krizler de, teknolojk gelişmeler de hep aynı
şeyi düşündürüyor: "Galiba hiç bir şey eskisi gibi olmayacak!"
Birdenbire çıkıp geliveren, hızla dünyaya yayılıp hayatımızı donduran Corona
virüs salgını da aynı minval düşünmemize yol açtı. Kuşkusuz önceki dünyamız ile
salgın sonrası yaşamımız bire bir aynı olmayacak. Bir taraftan da durumumuza müsebbip arama
çabamız da hiç bitmiyor. 'Mazruf'a değil de 'Zarfa' bakma kolaycılığımızdan elbette.
Tüm bu olumsuzluklara biz insanlar mı sebep olduk? Yoksa başımıza gelenler
Allah'ın bir gazabı mı?
Elbette yaşanan bu süreci değerlendirme biçimimiz,
geleceğimizin nasıl şekilleneceğini de etkileyecek. Öyleyse bu olanlara nasıl
bakmalıyız ki daha iyi bir dünya kurabilelim?
Bir müslüman olarak yaşadığımız her olayı Allah ve
ahlak eksenli değerlendirmek çok doğal. Zira islam’ın özü ve aslı tevhit inancı. Allah kâinatı bir düzen ve denge içerisinde yaratmış ve bize bu düzeni bozmamamız
gerektiği söylenmiş. (Rahman, 55/1-9) Sonuçta görünen o ki, gelişme ve ilerleme değişimle birbirine karışmış durumda. Oysa tekamül üzerine kurulu bu düzende, her şeyin bir zamanı ve sırası var. Ol!
Denince oluyor zamanı sırası gelen.
Kuran'a göre de bu yüce kudretin tek bir adı var: 'Allah'. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar belli bir düzen içinde yaratıyor. Öyle bırakmıyor doğruları gösterip gidilecek yolu da tarif ediyor. Sonrasında da akıl-mantık verdiği bizlerden özgür tercihlerimizi kullanarak yürümemizi bekliyor. Elbette ki yürüyüşümüz ilahi Adalet kurallarıyla gözleniyor ve kayda geçiyor. Anadolu ifadesiyle hiç de "Saldım Çayıra, Mevlâm Kayıra" durumu değil bu. Yaratılan o muhteşem bütünün birer parçası olarak bizler sonuçta O'ndan geldiğimiz gibi düşe kalka, eğri doğru da olsa yine O'na dönüyoruz.
Kuran'a göre de bu yüce kudretin tek bir adı var: 'Allah'. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar belli bir düzen içinde yaratıyor. Öyle bırakmıyor doğruları gösterip gidilecek yolu da tarif ediyor. Sonrasında da akıl-mantık verdiği bizlerden özgür tercihlerimizi kullanarak yürümemizi bekliyor. Elbette ki yürüyüşümüz ilahi Adalet kurallarıyla gözleniyor ve kayda geçiyor. Anadolu ifadesiyle hiç de "Saldım Çayıra, Mevlâm Kayıra" durumu değil bu. Yaratılan o muhteşem bütünün birer parçası olarak bizler sonuçta O'ndan geldiğimiz gibi düşe kalka, eğri doğru da olsa yine O'na dönüyoruz.
Rabbimiz, her anımızı, yaptıklarımızı,
düşündüklerimizi kayda alıp arşivlerken bize de yerine göre uyarı, yerine göre
hamd vesilesi iyilik ve güzellikler gönderiyor. Üstelik Kuran'da, "size şah
damarınızdan daha yakınız" diyerek başıboş bırakılmadığımızı da apaçık bildirmiş. Bu bir lütuf değil de nedir? Merhameti gazabından baskın
olarak "Allah, herkesi duyar, hiç kimseden yardımını esirgemez" denilmesi de böyle
değil mi? Sonuçta tekamülümüzü şekillendiren tüm ilham, keşif, icad ve
fikirlerimizde onun desteği var. Buna karşılık insan yeryüzünü sorumsuzca tüketirken, doğayı
tahrip edip savaş, terör ve saldırılarla birbirini yok etmeye çalışırken
Rabbimiz; o engin rahmet ve merhametiyle halâ yarattığı insanı ve Dünya'yı koruyup kollamaya devam ediyor.
Kusursuz bir düzen ve ölçünün işlediği kâinatta maddi ve manevi
olan her şey birbiri ile ilişkili. Varlıkta maddi olaylar başka maddi olaylara sebep
oluyor. Örneğin yere düşen cisim, ağırlığı ve hızına göre yere bir kuvvet uyguluyor
ve bir hasar meydana getiriyor. Ya da vücutta iltihabın artması bazı organlara
hasar veriyor. Öte yandan Maddi yapılar, manevi yapıları da etkiliyorlar. Örneğin fiziksel bir
hastalık insanın psikolojisini de olumsuz etkiliyor. Vücutta bazı kimyasalların az
olmasının mutluluğu ve odaklanmayı olumsuz etkileyebildiği gibi. Aynı şekilde manevi yapıların,
maddi yapıları etkilemesi de çok doğal. Örneğin kötümser bir bakış açısı depresyon
durumunda ortaya çıkan hormonların salınımına neden oluyor. Bazı psikolojik
rahatsızlıklar başka fiziksel sorunlara da neden olabiliyorlar. Son olarak yaratılmış tüm
manevi yapıların diğer manevi yapıları da etkilediği bir gerçek. Misal; olumlu ruhsal enerji
iyimserliğimizi arttırır. Aynen Allah inancımın, onun yarattıklarına da sevgiyle
bakmaya sebep olduğu gibi.
O halde, her şeyin birbiriyle ilişkili olduğu, o her şeyin de yaratıcısının da sadece ve sadece tek bir Allah olduğuna inandığımız bu dünyada Korona
virüsünün yayılmasının da onun varlık alemindeki düzen ve yasalarıyla bağlantısı inkar
edilemez.
Maalesef günümüzde; doğanın, insanın ve toplumun dengesi,
fıtratı ve yaratılışı oldukça tahrip edilmiş durumda. Kur'anda çokça söz edilen
"yeryüzünde fitne fesat çıkarma" hali sürekli tekrar ediyor. Corona felaketinde zarfın üzerinde; yanlış beslenme alışkanlıkları, helalinden yememek,
temizliğe dikkat etmemek, insanların hakkını gözetmemek, ülke yöneticileri ve
hakim güçlerin zalimlikleri yazıyor. Ama zarfın içinde Covid-19 dahil yaşadığımız tüm trajedilerin asıl sebebinin; insanın haddi aşması, yoldan çıkması ve taşkınlıkları yazıyor olabilir mi? Allah'ın rahmeti merhameti gazabından üstündür. Bunu biliyoruz. Peki bu ölümcül virüsü dünyaya musallat eden şey nedir? salgın kendi irademizle seçtiğimiz yollar, taleplerimiz ve kendi ellerimizin eseri olmuş olmasın? Biz istemişiz ki, 'O' da sadece "Ol!" demiş o kadar.
Biz biliyoruz ki insan öncelikle yaratılmış bir çiftten tek tek 'Ademoğlu' olarak çoğalmış. Ama bu birey toplum
olarak yaşayan sosyal bir varlık aynı zamanda. Bir arada ve beraber yaşıyor. Bu durum evrende
sadece insana özgü değil elbette. Ancak
insan; düşündüğü, konuşabildiği, dostları
ve sevdikleriyle aile kurarak toplumlar oluşturabilen, inanç ve ahlak kaidelerine
sahip özel vasıflara sahip bir
yaratılmış. Ayrıca bizatihi kendi Rabbi tarafından eşref-i
mahlukat olarak da nitelendirilmiş, ilahi kitaplarla ve peygamberlerle yolu
aydınlatılmış bir canlı varlık.
Lâyüsel değil, belli bir düzen içinde beraber yaşamaya
programlanmış. Göreceli olarak çok kısa bir dünya hayatı için ciddi sorumluluk ve
hedefleri var. Sosyal tarafı çok güçlü ve birlikte olduğu toplumda ortak bir
sinerji, enerji bütünlüğü oluşturmak zorunda. Zira bir arada olabilmek
her şeyden önce buna inanmayı ve birbirinden güç alarak ilerlemeyi gerektiriyor.
Dayanışma ve paylaşım istenen tekâmülümüzün doğal bir parçası. İstikametimiz
Allah'ın vahiy şemsiyesinde birleşip, bilimle, akılla ve kalple takdir edilmiş
menzile doğru akıp gidiyor. İnsan yaratılışımız ve sosyal yönümüz bu süreçte kucaklaşmayı,
hoşgörüyü, sevgiyi, kabullenme ve helalleşmeyi de içeriyor. Bu ışıklı yol kadim
zamanlardan bu yana aydınlatmış yolculuğumuzu.
Zaman zaman bu yoldan sapmış insanoğlu. Uyarılara
rağmen karanlık mecralara girmiş. Hem kendi yaratılışını hem de sosyal
özelliklerini göz ardı etmiş. Böyle isyan etmekle de sadece kendine zarar
vermemiş, yeri gelmiş içinde olduğu toplumların helak olmasına, yeri gelmiş dünyanın doğal dengesini bozmasına neden olmuş, Üstelik kibir, hırs ve tamah gözlerini
döndürmüş. Eli kanlı zalimlikleri mazlumların ahını göklere yükseltmiş. Böyle
davrandıkça da hayatındaki iyi ve güzel şeyler tersine dönmüş. Göremediği, farkına bile
varmadığı uyarı üstüne uyarılar almaya başlamış. Her musibette yaratıcısına
dönüp yana yakıla yalvardığı halde, o halden kurtulduğunda yine nankörlüğüne
devam etmiş.
İşte bütün dünya, tüm insanlık bir salgın vesilesiyle yine böyle bir felaket daha yaşıyor. Gözle göremediğimiz, çözemediğimiz bir
virüs sanki insanoğluna yaradılışındaki fabrika ayarlarını yeniden
hatırlatmakta. Bir yangın ortasında kalmış gibi, okyanus ortasında fırtınaya
tutulmuş gibi, savaştaymış da tepesine bomba yağıyormuş gibi insanoğlu yine
Allah'ına yalvarıyor. "Rabbim! Kurtar bizi bu hastalıktan" diye dua
ediyor. Küresel çapta tüm insanlık adeta harala gürele giden asıl gündemlerini
bir tarafa bırakarak, hatta düşmanlıklarını bile unutarak ortak bir akılla
"Nasıl kurtuluruz?"un arayışında. Çünkü bu virüs ne dil-din-ırk
ayırıyor, ne de erkek kadın dinliyor. Fakiri de zengini de, güçlüsü de zayıfı
da, zalimi de mazlumu da ayırt etmiyor.
Değişimin değişmediği bir zamanı yaşıyoruz; doğru! Her
seferinde dediğimiz gibi yarınlar yepyeni bir dünyaya, hiçbir şeyin eskisi gibi
olmayacağı farklı bir düzene gebe. Şimdiye kadar olduğu gibi "bu yeni dünya, bu
yeni düzen eskisinden daha mı iyi olacak, yoksa daha kötüye mi
evrileceğiz?" Esas soru bu. Bu musibetten ders alıp almadığımıza, salgının
bizim için bir ibret vesilesi olup olmadığına bağlı cevaplarımız. Kuşkusuz
bilimin verdiği cevap sebepler bağlamında doğru ve dikkate değer olacak.
Nihayetinde bu bir zarf. İşin açık ve görünen kısmı. Ancak doğru bir çıkarım
için zarfın içinde ne olduğuna da bakmak lazım. Bu noktada "İnançsız
bilim, bilimsiz inanç olmaz" sözünü hatırlayabilecek miyiz acaba?
Kuşkusuz doğru bir teşhis, bizi isabetli çözümlere daha güvenle ulaştırabilir. Meselâ Kur’an’daki şu iki ayet üzerinde düşünmekle işe başlayabiliriz: “Şüphesiz Allah, insanlara hiçbir şeyle zulmetmez. Ancak insanlar, kendi nefislerine zulmediyorlar.” (Yunus, 10/44). “Size isabet eden her musibet, (ancak) ellerinizin kazandığı dolayısıyladır. (Allah,) Çoğunu da affeder.” (Şura, 42/30).
Kuşkusuz doğru bir teşhis, bizi isabetli çözümlere daha güvenle ulaştırabilir. Meselâ Kur’an’daki şu iki ayet üzerinde düşünmekle işe başlayabiliriz: “Şüphesiz Allah, insanlara hiçbir şeyle zulmetmez. Ancak insanlar, kendi nefislerine zulmediyorlar.” (Yunus, 10/44). “Size isabet eden her musibet, (ancak) ellerinizin kazandığı dolayısıyladır. (Allah,) Çoğunu da affeder.” (Şura, 42/30).