Yüreğimin sesi
Bir zamanlar çocuklar gibi şendik
Bağımız, bahçemiz, evimiz şendi
Gün döndü vakit geçti
Sahne bitti, perde indi
O geçmiş sahipleri
gemilerle gittiler
Harab oldu o güzel bağlar, bahçeler
Yoktu ağaçlarına binip
inenler
Evler yaşlanmış ve üzgündüler
Bakıp bazen ben de öyle hissediyorum
Yaş almayı ibretle ve sessizce izliyorum
Ben de gençtim, haşarı bir çocuktum
Rüzgar gibi geldi geçti, galiba da unuttum
-----
Ankara/ 07 Nisan 2019 Pazar 12:30
UMUDUN KIŞI YOK
Umudun
kışı yok
yaşıyorsam
göreceğim
Hamdolsun
bugünüme
Rabbimden
yarını
dileyeceğim
-----
Ankara/03 Aralık 2018
Pazartesi 22:00

Yorgunum
Yorgunum, gönlüm kırık.
Huzurla dalıp ufuklara, umutlanmak
istiyorum.
İçimde bir köz yanar, daha sönmemiş.
Hiç değilse çocuklara, güzel bir dünya diliyorum.
İnsanlarım mutlu olsa, şükretsem.
Başlar dik, barış içinde bir dünya görsem diyorum.
Söylenmemiş sözlerim var. Açılmamış sırlarım.
El hak, yaslı gönlüm secdede, vuslatı
özlüyorum.
----
Ankara/ 28 Aralık 2016 Çarşamba 18:00
Başlangıçta «ben» idim; Çocuktum, gençtim;
..cı oldum, …çılık yaptım, ..çı idim yıllar boyu. Büyüdüm;
Çalıştım, didindim, koştum «kariyer» peşinde
Gezdim durdum öyle dil pazarında
Geçti zaman döndü devran
Yaş aldıkça evrildim;
«Kulluk» muş elimde kalan; anladım
..Ve teslim oldum; adım «Müslüman».
Başka sıfatlar küçüldü, geçmişte birer birer. Şimdi erildim;
Doğdum yeniden-eşelendiğim-
Küllerimden
Gözüm ötelerin ötesinde
Vizyonum «mümin», hedefim «salih» olmak
------
------
Ankara/18 Aralık 2015 Cuma 14:00
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder