Yine tarihi bir gün
Ülkemizin birliği,
dirliği, düzenliği, insanımızın kardeşliği için dua edenler dün tarihi bir güne
daha şahit oldular.
Adına ne derseniz
deyin. Neredeyse asırlık bir yara artık kanamıyor.Her gün yüreğimiz şehit
cenazeleriyle dağlanmıyor.Ne olacak bunun sonu kaygılarımız küllenmek üzere.
Üstelik geleceğe dair güzel umutlarımız var artık.
Bu konuda hala endişe içinde olan, karamsar ve tepkili
insanlarımı da anlıyorum. Vatanseverliklerinden de zerrece kuşkum yok.
Biliyorum böyle derin ve adeta metastas yapmış bir sorunu çözmek, barışmak hiç
kolay olmayacak.
Ama, ben şahsen bu sürecin başarısı için dua ediyorum.
Bu noktadan sonra da zaman içinde herşeyin normalleşeceğine inanıyorum.
Biliyorum ki Diyarbakırlı kardeşim de benim gibi düşünüyor.Umutlarımın ve
dualarımın karşılığı onlar. Ne Barzani, ne Öcalan ne de diğerleri.
Unutmayalım ki yanlışlar sadece Hakkari'de,
Diyarbakır'da olmadı, Ankara'da, Edirne'de, İzmir'de heryerde oldu, hala da
var. Ülkemizi seviyorsak Türk, kürt, laz, çerkez demeden kimseyi
ötekileştirmemeliyiz. Tabi bölünmeyi istemiyorsak.
Şuna inanıyorum "Bu ülkenin tapusu, senedi
Çanakkalede, İstiklal savaşında imzalandı, bedeli de kanla ödendi." Görmek
isteyen orada koyun koyuna yatan Diyarbekirli Hüso ile Karesi vilayetinden
Mustafayı görebilir. Ben gördüm.
O yüzden bu ülkenin bölüneceğine, bayrağımızın
ineceğine, cumhuriyetimizin kederleneceğine inanmıyorum.
İki küs insanın bile barışması zor, bunca yıllık
kavganın bitmesi elbet kolay değil. Sabır, dirayet ve yüce gönüllülük istiyor.
Bilhassa anaların, babaların rabbine yönelen dualarının gücünü de unutmamak
gerek.
Çünkü Allah gözyaşlarıyla kendisine uzanan, barışla
birbirlerine uzanan milletimizin ellerini boş çevirmeyecektir inşallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder